Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν χθες στην πόλη μας μες το κέντρο στην πλατεία Αριστοτέλους δεν προκαλούν μόνο θλίψη και οργή, αλλά τρόμο.
Η εικόνα 200 ανηλίκων να κουβαλούν τόσο μίσος μέσα τους για δύο queer άτομα, να εκτοξεύουν βρισιές μπουκάλια για το δικαίωμα κάποιου το 2024 στην αυτοδιάθεση με προβληματίζει βαθιά ως άνθρωπο, πολιτικό και πατέρα.
Κάτι έχει γίνει πολύ λάθος για να έχουν συσσωρευμένο τόσο μίσος, παιδιά που ακόμα δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν τη ζωή και τα προβλήματα της. Σε τι οικογένειες μεγαλώνουν; Ποιοι δάσκαλοι τους διδάσκουν; Ποιες οι προσλαμβάνουσες που έχουν καθημερινά από τα social media που έχουν ποτιστεί με ακροδεξιούς ρήτορες και φασιστικές αντιλήψεις;
Έχουμε αποτύχει οικτρά ως κοινωνία και οι εικόνες αυτές αποδεικνύουν ακριβώς αυτό. Ας αναλογιστούν όλοι τις ευθύνες τους, ποιοι κλείνουν το μάτι χρόνια τώρα στην ακροδεξιά για μια χούφτα ψήφους, ποιοι βάζουν σκοταδιστικές φωνές μες τη Βουλή, ποιοι ξεπλένουν τέτοιες συμπεριφορές καθημερινά.
Η σημερινή αντιφασιστική συγκέντρωση αλληλεγγύης στην πόλη δέχτηκε επίθεση από ακροδεξιά στοιχεία δείχνοντας ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό που συμβαίνει, από κάπου αντλούν τη δύναμη τους αυτά τα άτομα, κάποιος τους οργανώνει και τους καθοδηγεί και η κυβέρνηση οφείλει να κάνει τα πάντα για να βρεθούν οι ένοχοι και να μιλήσει ανοιχτά πια για την ισότητα χωρίς να κλείνει δεξιά το μάτι σε κανέναν. Ή με τον άνθρωπο ή με το μίσος των αντί υπάνθρωπων. Μέση λύση δεν υπάρχει.
