Άρθρο μου στην εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής» για τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Δεν ήταν λίγες οι φορές κατά την διάρκεια της εκλογικής προσπάθειας για την νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ που σχηματίστηκε στα χείλη πολλών, η λέξη ΦΤΑΝΕΙ.
Αμφισβητήθηκαν και υποτιμήθηκαν τα πολιτικά χαρακτηριστικά των υποψηφίων, τις περισσότερες φορές ερήμην τους, από ένα διάλογο, αναφαίρετο δικαίωμα όσων συμμετείχαν, που καθορίζεται από το παρελθόν και όχι το παρόν και το
μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.
Αν πραγματικά όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτό τον ιδιότυπο διάλογο πιστεύουν αληθινά ότι η ΕΝΟΤΗΤΑ την επόμενη ημέρα αποτελεί και το μόνο βατήρα για την δικαίωση του εγχειρήματος μας, έχουν και έχουμε ευθύνη.
Ευθύνη να δούμε με γενναιότητα την αλήθεια για να συμβάλουμε αφ’ ενός στην πτώση μίας πολύ κακής κυβέρνησης και ταυτόχρονα στην υλοποίηση ενός προγράμματος – μοντέλο μίας κοινωνικά δίκαιης και σύγχρονης Ελλάδας.
Η επόμενη ημέρα της πραγματικής ενότητας, δεν περιλαμβάνει το χτίσιμο των νέων τζακιών, των νέων ομάδων επιρροής τα νέα περιβάλλοντα. Δείγμα γραφής θα είναι ακόμη και να νοιώθουν κάποιοι ότι αδικούνται γιατί τα έδωσαν όλα για την επιλογή
τους, να παραμερίσουν για την δυναμική εξέλιξη των πραγμάτων.
Η επόμενη ημέρα της ενότητας προϋποθέτει ότι την προηγούμενη της εκλογής δεν θα λυθούν οι πληγές, οι πικρίες, οι ιδιοτελείς μετατοπίσεις και τα διπλά ταμπλό που κυριάρχησαν στην διαδικασία για την ανάδειξη της νέας Κεντρικής Επιτροπής πριν από ένα περίπου χρόνο.
Όσοι δεν έχουν αφήσει πίσω τους το κλίμα εκείνης της
περιόδου, νοιώθω ότι θα έρθουν να ψηφίσουν για να βυθιστούν και πάλι την επομένη στην απόσταση ασφαλείας.
Η επόμενη ημέρα της ενότητας, για να μπορεί να ανασυγκροτηθεί το κόμμα και οι δομές του, θα πρέπει να σηματοδοτηθεί κρατώντας μακριά τους ρεβανσιστές, τους ατυχήσαν τες που πιστεύουν ότι διακαώς και αενάως κάποιος πάντα κάτι τους χρωστάει. Και το χειρότερο είδαν αυτές τις εκλογές ως μία σημαία ευκαιρίας με πολιτική ιδιοτέλεια.
Η επόμενη ημέρα θα είναι διαφορετική και σίγουρα πολύ καλύτερη για όλους και όλες, υπηρετώντας, εκτός του πολιτικούς οράματος που κληροδότησε ο Τσίπρας ακόμη και μέσω των παραλείψεων του, την αξία που θέλει να κοιτάμε ψηλά και
καθαρά, όπως μας έμαθαν οι ποιητές και οι αγωνιστές της ελεύθερης σκέψης.
Η έννοια του αριστερού δεν είναι καμουφλάζ για μία δύσκολη στιγμή αλλά πορεία ζωής. Στην αντίθετη περίπτωση, κοιτώντας χαμηλά για ρωγμές που δίνουν χώρο μόνο στο εγώ μας, κινδυνεύουμε να μας παρασύρει σαν κινούμενη άμμος η πλήρης
διάλυση.
