Πέρασαν δώδεκα χρόνια από εκείνη τη νύχτα που μας στοίχειωσε. Τη νύχτα της 11ης Ιουνίου του 2013.Τη νύχτα που η οθόνη μαύρισε, όχι από κάποιο τεχνικό πρόβλημα, αλλά από μια κυνική αντιδημοκρατική πολιτική απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.Μία απόφαση που στοιχειώνει τη Δημοκρατία. Γιατί ήταν βία κατά της Δημοκρατίας.Όμως δεν σιωπήσαμε. Μείναμε στα κτήρια, μείναμε στα τηλεοπτικά στούντιο, μείναμε στους θαλάμους του ραδιοφώνου. Εκπέμψαμε με ό,τι μέσα μας έμειναν.Όχι για να σώσουμε τον εαυτό μας, αλλά για να μην αφήσουμε να σωπάσει η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση.Γιατί η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση δεν ανήκει σε καμία κυβέρνηση, ανήκει στους πολίτες.Δεν ξεχνάμε. Πρέπει να θυμίζουμε πως κάθε φορά που μια οθόνη μαυρίζει, σκοτεινιάζει κάτι βαθύτερο από την εικόνα: σκοτεινιάζει η ίδια η Δημοκρατία.