Για πόσο ακόμη θα μένουμε άλλο σιωπηλοί;

Μέσα σε μόλις 24 ώρες, η κοινωνία μας έχασε άλλες δύο γυναίκες από το φρικτό έγκλημα της γυναικοκτονίας. Αυτές οι τραγωδίες δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά μέρος ενός μοτίβου που πρέπει επειγόντως να αντιμετωπίσουμε και να διαλύσουμε. Πίσω από κάθε αριθμό, υπάρχει ένα όνομα, μια ζωή, μια οικογένεια. Ήταν η Δώρα, ήταν η Γαρυφαλλιά.

Χρειαζόμαστε άμεση δράση σε κάθε επίπεδο, νομικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά. Αλλά και η Πολιτεία να λάβει άμεσα πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της νομικής προστασίας για τις γυναίκες, με ταχύτερη και πιο αποφασιστική δράση κατά των κακοποιητών.

Εξασφάλιση υπηρεσιών άμεσης υποστήριξης, ασφαλών καταφυγίων και ψυχολογικής βοήθειας για τις κακοποιημένες γυναίκες.

Και φυσικά στα σχολεία, μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, να γίνουν κτήμα οι όροι συναίνεση, σεβασμός και ισότητα, ώστε να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε μια κουλτούρα που απορρίπτει τη βία, την πατριαρχία και τον μισογυνισμό στη ρίζα του.

Απαιτούμε λογοδοσία. Απαιτούμε προστασία. Απαιτούμε δικαιοσύνη για κάθε γυναίκα που έχει πληγωθεί, φιμωθεί ή χαθεί. Απαιτούμε νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία.

Ας τιμήσουμε αυτές τις γυναίκες όχι μόνο με λόγια αλλά με πράξεις. Σε αυτό πρέπει επιτέλους η κυβέρνηση να καταλάβει ότι είμαστε όλοι μαζί, γιατί το να χαθεί η αδερφή μας, η μάνα μας, η γειτόνισσά μας, δεν έχει χρώμα και ιδεολογία.