Γίνεται μία σαφής προσπάθεια, οι μεγάλες κατακτήσεις όμορφα να καίγονται. Με κάποιους αυτοματισμούς επιχειρεί η κυβέρνηση να βγάλει τελείως από τη δημόσια συζήτηση, τον ελεγκτικό ρόλο του δημοσίου. Ενός δημοσίου που πρέπει να λειτουργεί με διαφάνεια, αξιοκρατία, αποτελεσματικότητα και ταχύτητα. Υπάρχει ανάγκη για ωρίμανση των έργων, για επιτάχυνση των διαδικασιών, υπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερη διαφάνεια. Αυτό δεν σημαίνει πως το ρόλο αυτό δεν μπορεί να τον παίξει το δημόσιο και πρέπει να ανατεθεί σε ιδιώτες. Προκύπτει σοβαρό πρόβλημα σύγκρουσης συμφερόντων γιατί με βάση το νομοσχέδιο ο ελεγχόμενος θα επιλέγει και θα πληρώνει τον ελεγκτή του, χωρίς κανείς να μπορεί να πει πώς θα διασφαλίζεται η διαφάνεια και το δημόσιο συμφέρον. Παράγει μία σχιζοφρενική αντίφαση να λέμε πως η κλιματική αλλαγή είναι ο υπ΄ αριθμόν ένα κίνδυνος και αμέσως μετά να νομοθετούμε σε αντίθετη κατεύθυνση προτάσσοντας την εξυπηρέτηση συμφερόντων. Θα συζητήσουμε για ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο έργων και υποδομών στη χώρα; Γιατί πρέπει να μαθαίνουμε για τη γραμμή 5 του Μετρό από δημοσιεύματα φιλοκυβερνητικών εφημερίδων; Έχουμε χρέος ως κοινοβούλιο να συνεισφέρουμε για την αποτροπή του διχασμού στον οποίο μας οδηγούν οι αντι-ΣΥΡΙΖΑ συκοφαντίες και υστερίες, όπως των κυρίων Καραμανλή και Γεωργιάδη. Ο διχαστικός τους λόγος προκάλυμμα της αναποτελεσματικότητας σε ζητήματα όπως οι γαλάζιοι εμβολιασμοί, τα 300 λεωφορεία του ΟΣΥ που κρίθηκαν ακατάλληλα και μία σειρά από κυβερνητικά λάθη.