Με την υπόθεση Μενδώνη εγείρεται ένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα. Πως γίνεται μία υπουργός να γνωρίζει από τις 6 Φεβρουαρίου, ότι υπάρχουν πολύ σοβαρές καταγγελίες για τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου και να ποιεί τη νήσσαν. Σε δεύτερο χρόνο να πλέκει διάφορες ιστορίες, για να φτάσει στο τέλος να αποκαλέσει επικίνδυνο τον Δημήτρη Λιγνάδη. Η πολιτική αυτή πρακτική μία μόνο κατάληξη μπορεί να έχει. Την παραίτηση. Η κουλτούρα της συγκάλυψης είναι μέσα στη φύση της Νέας Δημοκρατίας. Ειδικότερα από τον Ιούλιο του 2019 η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αναπτύξει και έχει απογειώσει την τεχνική της συγκάλυψης. Η αποκάλυψη υποθέσεων κακοποίησης είναι πολύ σοβαρό ζήτημα και ο πολιτικός κόσμος οφείλει να σταθεί με υπευθυνότητα απέναντι σε αυτό το θλιβερό φαινόμενο. Η αστυνομία δεν πήγε στο ΑΠΘ για να επιβάλει την τάξη. Πήγε να κάνει επίδειξη δύναμης και με τη χρήση βίας ήθελε να στείλει μήνυμα σε όσους τολμούν και αντιδρούν. Το σκηνικό βίας και καταστολής και οι πάνω από 30 συλλήψεις φοιτητών, είναι το πρώτο δείγμα της πολιτικής που έχει σκοπό να ακολουθήσει η κυβέρνηση στο χώρο των πανεπιστημίων. Είναι τουλάχιστον ατυχής η αναφορά του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, Άκη Σκέρτσου, που τόνισε ότι η κριτική και η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνιστά προσπάθεια εκτροπής του πολιτεύματος. Το δημοκρατικό πολίτευμα το προσβάλει καθημερινά η κυβέρνηση που έχει μετατρέψει τη Βουλή σε πλυντήριο πελατειακών νομοθετημάτων, που νομοθετεί φέρνοντας νύχτα τροπολογίες με τεράστιο αντίκτυπο σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.