Σε μια εποχή που μαστίζεται από συνεχείς κρίσεις, οικονομικές, πολιτικές, ενεργειακές και πλέον και πολεμικές συρράξεις, οι ανισότητες, οικονομικές και κοινωνικές, αυξάνονται ραγδαία και δυστυχώς, το μόνο που ακούμε είναι ευχολόγια και κούφιες δεσμεύσεις.
Σύμφωνα με τον ΟΗΕ 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούνε μέσα στη φτώχεια, στην μεγάλη πλειοψηφία τους παιδιά και νέοι.Στην Ελλάδα δυστυχώς έχουμε το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μας ξεπερνά μόνο η Βουλγαρία. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, 1 στους 3 Έλληνες, ήτοι περίπου 3.000.000 συμπολιτών μας βρίσκονται στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.Η πραγματικότητα όμως είναι πως τόσο οι ανισότητες όσο και η φτώχεια ούτε αναπόφευκτες είναι, ούτε αποτέλεσμα μιας οικονομικής φυσικής επιλογής.Είναι ξεκάθαρα αποτέλεσμα πολιτικών αποφάσεων, που διαλύουν τα εργασιακά δικαιώματα, τις συλλογικές συμβάσεις, τις ίσες ευκαιρίες σε εργασία, το κοινωνικό κράτος, τις δομές υγείας και επιτρέπουν την αισχροκέρδεια, την δημιουργία ολιγοπωλίων, την προνομιακή μεταχείριση των ισχυρών από το κράτος και τους θεσμούς και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των πολλών.