«
Η διήμερη διαδικασία συζήτησης του νομοσχεδίου θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα συνεργατικής αντίληψης, αφού αφορά ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε και τούτο είναι λυπηρό και τρομακτικό ταυτόχρονα για τον τρόπο, που συζητάμε και νομοθετούμε όχι τα ελάσσονα αλλά τα μείζονα αυτής της ζωής.
Ο νόμος αυτός απέχει από τη λογική της καλής νομοθέτησης. Αντιεπιστημονικότητα, έλλειψη διαβούλευσης, παραγωγή του αντίθετου αποτελέσματος απ’ αυτό που θέλει μια σύγχρονη κοινωνία. Αντί για ενίσχυση της θέσης του παιδιού, πολλαπλασιάζετε τις οδύνες ενός διαζυγίου και φτάνετε μέχρι και στην έκθεσή του στον κακοποιητικό γονέα!
Το νομοσχέδιο αυτό δεν εκπονήθηκε από ειδικούς αλλά από λίγους και ισχυρούς. Πρωτοφανείς πιέσεις ασκήθηκαν σε πολιτικούς με απειλές για το πολιτικό κόστος που θα κληθούν να πληρώσουν, αν καταψηφίσουν. Και όλα αυτά είναι γνωστά στην κυβέρνηση.
Είναι δείγμα ευθύνης απέναντι στην ελληνική κοινωνία, δημοκρατικής ευαισθησίας και γενναιότητας, έστω και την ύστατη στιγμή να αποσύρετε το νομοσχέδιο αυτό και να ταχθείτε με το γενικό καλό, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες, οι οποίες σας υπαγόρευσαν το περιεχόμενο του.
«Πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια» λέει ο ποιητής και για αυτή την πατρίδα και τα παιδιά της λέμε όχι στο συγκεκριμένο νόμο.
Η τοποθέτηση μου στη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου»!